Park Zachodni – inne spojrzenie

No więc czytając ten pełen wykwitów stylistycznych i barokowego pustosłowia epos dochodzę do wniosku, by w celu minimalistycznego braku istotnej ingerencji i naniesień, ponownie minimalizacji kosztów inwestycji i eksploatacji, pozostawić park taki jaki jest z kameralnymi wandalo-odpornymi polanami i zakolami wśród kęp starodrzewia i nasadzeń, na wzór słynących z wandalów parków angielskich (położonych w samym sercu Albionu anglosaskich ikon nowoczesności, funkcjonalności i postępu jak Amsterdam i Berlin), co może służyć dowolnej aktywności o charakterze masowym i rodzinnym. Spacerowicze będą mogli korzystać z wykwintnego zaplecza kulinarnego przejścia do dworca zachodniego, światłem w tunelu będzie mokra plama (czy szanowni złotouści z Ebing i Partnerzy wykonali kosztorys porównawczy i inżynierski wykonania i eksploatacji wodnych fajerwerków przy ujściu zalewanego wodą przejścia podziemnego, czy fontanna będzie przepływowa by dzieci, zakochani i bezdomni mogli bezpiecznie zażywać w niej kąpieli itd itp?). Przedstawione połączenie mauzoleum i wałów obronnych stanowi znakomity kontekst do regeneracji i refleksji historycznej (nigdzie człowiek tak dobrze nie wypoczywa jak na froncie czy domu pogrzebowym), u ożywczo kontrastujące ze wzbudzoną skojarzeniami zadumą umiejscowienie skate-parku i innych konstrukcji ku uciesze napływających potoków ludzkich daleko od szosy, a jednocześnie pod oknami mieszkańców, zapewni dozgonną wdzięczność okolicznego elektoratu wobec nieprzebranej głębi myśli architektonicznej i podleczonych kompleksów niektórych włodarzy, którzy w poczuciu, że rozległe serce stolicy sięga teraz do granic Starej Ochoty (dziś tu, jutro może i Szczęśliwice staną się lewym przedsionkiem tego ważnego organu), chyba zapomnieli, że oprócz kardiologii jest jeszcze chociażby neurologia, że o innych dyscyplinach nie wspomnę. Zastanawiam się wreszcie, po co były jesienne konsultacje, wyłoniony projekt, uwzględnione pomysły z budżetów partycypacyjnych, skoro w zasadzie można pod płaszczykiem kolejnych konsultacji podsunąć swój projekt z kosmosu, i manipulując odniesieniami oraz grając na ułomnościach procedur zamówień publicznych (im taniej tym lepiej czyli tym gorzej - jakościowo i funkcjonalnie). Żyję jeszcze nadzieją, że Sz.P. Informator Ochoty i Włoch podejdzie równie entuzjastycznie do dzisiejszych głosów mieszkańców i jutrzejszych głosów emerytów, a potem ktoś rozsądny mądrze zdecyduje.

No więc czytając ten pełen wykwitów stylistycznych i barokowego pustosłowia epos dochodzę do wniosku, by w celu minimalistycznego braku istotnej ingerencji i naniesień, ponownie minimalizacji kosztów inwestycji i eksploatacji, pozostawić park taki jaki jest z kameralnymi wandalo-odpornymi polanami i zakolami wśród kęp starodrzewia i nasadzeń, na wzór słynących z wandalów parków angielskich (położonych w samym sercu Albionu anglosaskich ikon nowoczesności, funkcjonalności i postępu jak Amsterdam i Berlin), co może służyć dowolnej aktywności o charakterze masowym i rodzinnym. Spacerowicze będą mogli korzystać z wykwintnego zaplecza kulinarnego przejścia do dworca zachodniego, światłem w tunelu będzie mokra plama (czy szanowni złotouści z Ebing i Partnerzy wykonali kosztorys porównawczy i inżynierski wykonania i eksploatacji wodnych fajerwerków przy ujściu zalewanego wodą przejścia podziemnego, czy fontanna będzie przepływowa by dzieci, zakochani i bezdomni mogli bezpiecznie zażywać w niej kąpieli itd itp?). Przedstawione połączenie mauzoleum i wałów obronnych stanowi znakomity kontekst do regeneracji i refleksji historycznej (nigdzie człowiek tak dobrze nie wypoczywa jak na froncie czy domu pogrzebowym), u ożywczo kontrastujące ze wzbudzoną skojarzeniami zadumą umiejscowienie skate-parku i innych konstrukcji ku uciesze napływających potoków ludzkich daleko od szosy, a jednocześnie pod oknami mieszkańców, zapewni dozgonną wdzięczność okolicznego elektoratu wobec nieprzebranej głębi myśli architektonicznej i podleczonych kompleksów niektórych włodarzy, którzy w poczuciu, że rozległe serce stolicy sięga teraz do granic Starej Ochoty (dziś tu, jutro może i Szczęśliwice staną się lewym przedsionkiem tego ważnego organu), chyba zapomnieli, że oprócz kardiologii jest jeszcze chociażby neurologia, że o innych dyscyplinach nie wspomnę. Zastanawiam się wreszcie, po co były jesienne konsultacje, wyłoniony projekt, uwzględnione pomysły z budżetów partycypacyjnych, skoro w zasadzie można pod płaszczykiem kolejnych konsultacji podsunąć swój projekt z kosmosu, i manipulując odniesieniami oraz grając na ułomnościach procedur zamówień publicznych (im taniej tym lepiej czyli tym gorzej - jakościowo i funkcjonalnie). Żyję jeszcze nadzieją, że Sz.P. Informator Ochoty i Włoch podejdzie równie entuzjastycznie do dzisiejszych głosów mieszkańców i jutrzejszych głosów emerytów, a potem ktoś rozsądny mądrze zdecyduje.

Wszystkie spotkania dotychczas zorganizowane przez władze Ochoty prowadzą jedynie do tego aby pokazać na nich, kto stanowi silniejszą ekipę. W poniedziałek, słuchając grupy zwolenników boiska pełnowymiarowego czułam się jak na targowisku wśród Pań przekup na czele z Panem "Słoikiem" z Mazur. W zasadzie nie ma żadnej spójnej koncepcji a i tak finalnie zdecyduje ten ktoś, kto lobbował na przykład umieszczenie 3 dodatkowych małych boisk przy Dembowskim. Konsultacje to marnowanie czasu i nerwów. Ja przynajmniej ubawiłam się słuchając zdesperowanych matek i ojców, którzy naiwnie wierzą, że zbudują karierę swoich dzieci na miarę Lewandowskiego na boisku na Ochocie  a najśmieszniejsze jest w tym to, że osoby które zarabiają forsę na trenowaniu dzieciaków na takich boiskach nawet nie mieszkają w naszej dzielnicy! Kompletna żenada. Życzę powodzenia wszystkim w forsowaniu swoich stanowisk-z takim podejściem chyba wolałabym aby nic nie robiono i zostawiono ten sympatyczny parczek w spokoju!