Świątynia hinduska [middle1] Znajduje się na Okęciu, na pograniczu Warszawy i Raszyna przy ul. Na Skraju 56. Hindus to mieszkaniec Indii. Nie wiadomo, ilu Hindusów jest w Polsce. Najwięcej ich mieszka w graniczącym z Warszawą Raszynem, dlatego też często spotykamy ich na Okęciu i Ochocie. Uczą się języka polskiego, studiują, pracują. W Indiach istnieje wiele religii, omawiana tu świątynia jest „gurudwarą” czyli świątynią Sikhów. Jest to nazwa narodu mówiącego językiem pendżabi (od Pendżabu – kraju leżącego dziś częściowo w Indiach, częściowo w Pakistanie) i wyznającego religię zwaną sikhizmem. Religia ta powstała w drugiej połowie XV w. i jest związana z działalnością Nanaka – pierwszego nauczyciela sikhijskiego. Jest więc on odpowiednikiem Buddy, Chrystusa i Mahometa. Korzenie sikhizmu sięgają z jednej strony hinduizmu (dokładniej jednego z ruchów reformatorskich wewnątrz tej religii), z drugiej zaś tzw. sufizmu, mistycznego ruchu powstałego w średniowiecznej Persji. Wyznawcy sufizmu twierdzą, że ich zakon założył osobiście prorok Mahomet. Mamy więc tu (mocno upraszczając) połączenie hinduizmu i islamu. Jeden z Sikhów, przyjaciel autora artykułu, tłumaczył np., że ponieważ hinduiści nie jedzą wołowiny, gdyż krowa jest święta, a muzułmanie wieprzowiny, gdyż świnia jest zwierzęciem nieczystym, to Sikhowie nie jedzą ani jednego ani drugiego. Jedzą baraninę i drób. Słowo „sikh” pochodzi z języka starożytnych Indii czyli sanskrytu, a oznacza ucznia zgłębiającego wiedzę religijną. Każdy Sikh nosi nazwisko Singh co znaczy Lew. Obowiązkiem Sikhów jest noszenie turbanu, co jednak w Polsce nie jest przestrzegane. Nazwa świątyni sikhijskiej „gurudwara” pochodzi od słów „guru” czyli „nauczyciel” i „dwara” czyli „drzwi” a więc to „drzwi do (domu) nauczyciela”. Najważniejsza gurudwara, zwana Złotą Świątynią, znajduje się w Amritsarze w Pendżabie indyjskim. Jest to duchowa stolica sikhizmu. Do każdej gurudwary należy wchodzić bez butów i z nakrytą głową. Z tego powodu przy wejściu zawsze znajduje się pomieszczenie na obuwie i pojemnik z chustami na głowę. W głównej sali, w centralnym miejscu jest podwyższenie (ołtarz), gdzie pod baldachimem otwarta jest święta księga, nieustannie czytana w ciągu dnia. Sikhowie siadają na podłodze przed tą księgą a składają przed nią kwiaty w ofierze. Musi być również pomieszczenie, gdzie składa się świętą księgę na nocny odpoczynek. Nosi ono nazwę „saćhand”, co można przetłumaczyć jako „miejsce prawdy”. W każdej świątyni Sikhów jest też „langar”, czyli wspólna kuchnia, gdzie każdy bez względu na wyznanie może otrzymać darmowy posiłek. W większych świątyniach są również dormitoria dla pielgrzymów, szkoły i księgarnie. Gurudwara Singh Saba na Okęciu jest nieco odmienna. Gdy idzie się od strony al. Krakowskiej ulicą Na Skraju z daleka widać pomarańczową, trójkątną flagę umieszczoną na wysokim maszcie. Jeden z Sikhów powiedział, że oznacza ona, iż „to jest miejsce, gdzie jesteś mile widziany”. Sam budynek świątyni, utrzymany w żółtym kolorze, to typowa podwarszawska willa. Jedynie wspomniana flaga i symbole umieszczone na ogrodzeniu informują nas, że jest to świątynia. Brakuje przede wszystkim kopuły, która zawsze wieńczy gurudwary w Indiach. Wchodząc należy, jak już wspomniano, zdjęć buty (można wejść w skarpetkach) i założyć nakrycie głowy; dotyczy to zarówno mężczyzn jak i kobiet. Nie wolno palić, a nawet wnosić tytoniu. Na parterze jest sala ze portretami wiszącymi na ścianach. Są na nich przedstawieni duchowi przywódcy Sikhów zwani „guru”. Na obrazach widać pierwszych dziesięciu „guru” poczynając od Guru Nanaka (1469-1538) aż do zmarłego w 1708 r. Guru Govind Singha. Są też obrazy pokazujące najważniejsze wydarzenia z dziejów narodu Sikhów. Stoi również niewielki model Złotej Świątyni w Amritsarze. Właściwa świątynia znajduje się na piętrze. Tam odbywają się modlitwy. Zwykle ta sala jest pusta. Na ołtarzu przeznaczonym dla świętej księgi Śri Guru Granth Sahib leżą również miecze i szable mające dziś tylko funkcję symboliczną. Modlitwy rozpoczynają się w niedziele o 12.30 i każdy może w nich uczestniczyć. Po nabożeństwie wszyscy obecni zapraszani są na wspólny wegetariański posiłek. Maria i Przemysław Pilichowie * Cykl Dzielnica wielu kultur jest promocją przygotowywanej książki, której wydanie ukaże się niebawem. Czytaj również: Zobacz także: Włochy zagrały dla Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy Zobacz także: Rada Dzielnicy Ochota - radni proszą o pomoc prezydenta Rafała Trzaskowskiego Zobacz także: Podwyżka opłat za śmieci - ratusz nie chce rozmawiać z radnymi Ochoty Zobacz także: Czy radni dzielnicy Ochota poradzą sobie z blokowaniem ich pracy?
