Od kilku lat miasto praktycznie nie przeznacza środków na remonty domów komunalnych. Buduje się nowe, ale bardzo mało, zaś remonty nie zapewniają nawet utrzymania stanu obecnego. Oglądałam ostatnio dom komunalny, gdzie nadal ubikacja jest na korytarzu, a sam korytarz był remontowany chyba przed wojną. Sam dom skądinąd niebrzydki i solidny, gdyby o niego zadbać. Nie widać wielkich śladów dewastacji, mieszkańcy chyba dbają o czystość. A korytarz wygląda jak po bombardowaniu, bo zwyczajnie nie remontowano go ze 40 lat albo i więcej. Może faktycznie pamięta jakieś bombardowanie. O cokolwiek zapytać, słyszymy: nie ma pieniędzy. A tymczasem… Wielkim nakładem środków zbudowaliśmy najpierw stadion prywatny Legii, który zmienił nazwę, teraz reklamuje pewien niezdrowy napój i zarabia podobno więcej niż płaci miastu za dzierżawę. Rzeczywiście, sport to zdrowie. Dla producentów napojów. Potem, mając już zapewnioną konkurencję pod bokiem, niemal naprzeciwko zbudowaliśmy stadion narodowy, który nie zarabia na siebie, ale ładnie wygląda. Żeby wyeksponować tę naszą dumę i radość, oświetlamy go rzęsiście od zmierzchu po świt. To wszystko jeszcze mieści się w granicach powszechnie przyjętego idiotyzmu gospodarczego – wszyscy wiemy, że gdy chodzi o popisanie się religijnością czy o piłkę nożną, nasi decydenci wpadają w amok. Jednak równie efektowne całonocne oświetlenie schodów, przejść, podziemi i wielohektarowego parkingu jest już powszechnie gorszącą przesadą. Rzecznik prasowy stadionu nie udzielił mi odpowiedzi na proste pytanie, ile kosztuje ta feeria świateł. Na moje babskie oko będzie to z kilkadziesiąt tysięcy miesięcznie. Można by za to zrobić wiele dobrego. Wiem, zaraz usłyszę, że stadion to pieniądze państwa, a nie miejskie, że trzeba eksponować osiągnięcia architektury. Uprzejmie pytam, czy nasze państwo jest aż tak bogate i czy parking jest aż takim osiągnięciem architektury? Do śmierci nie zrozumiem, na co nam fontanna (nawilżanie powietrza) nad Wisłą? Oraz chyba ze 30 wodotrysków w parkach wzdłuż Wisły. Oraz planowane muzeum sztuki nowoczesnej. Już na początku XX wieku artyści i społecznicy stwierdzili, że najważniejsza dla społeczeństwa jest prosta sztuka użytkowa. Czyste, ładnie pomalowane ściany, łazienka w każdym mieszkaniu czy miejscu publicznym. Estetyka życia codziennego. Tymczasem Warszawa jest oszpecona przez tysiące reklam, które wiszą często wbrew planom zagospodarowania przestrzennego. Podpowiadam: zamiast ścigać babcie z pietruszką na bazarze, straż miejska powinna zacząć wrzepianie mandatów za te reklamy, aż zostaną usunięte. Będzie ładniej, a przy okazji miasto zarobi. W Warszawie stoją setki niebieskich sławojek, zamiast normalnych toalet. Jak policzyć, ile kosztuje ich obsługa, zapewne byłoby taniej obniżyć podatki lokalom, które otworzą toalety dla wszystkich, i postawić parę solidnych wucetów miejskich, jak w parku Cietrzewia we Włochach. Dlaczego się tego nie robi? Budynki komunalne zdecydowanie podupadają w porównaniu ze wspólnotowymi czy nawet- o dno upadku! - spółdzielczymi. A przecież w domach komunalnych też żyją ludzie, którym należy czasem odmalować klatkę. Płacą za mieszkania wcale niemało. Płacą podatki. Nieraz odbudowywali Warszawę od podstaw. Uprzejmie to przypominam wszystkim obecnym i przyszłym włodarzom miasta.
