Był członkiem środowiska IV Obwodu Ochota ŚZŻAK, ponieważ był żołnierzem Armii Krajowej. Działał w Szarych Szeregach. W konspiracji służył w IV Obwódzie Grzymała (Ochota) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej w 438. plutonie (harcerskim) osłony sztabu Komendy Obwodu. Brał udział w Powstaniu Warszawskim w batalionie Chrobry I a następnie zgrupowaniu Radosław w batalionie Parasol . Jego szlak bojowy nie odbiega od szlaku bojowego żołnierzy Parasola czyli Wola - Stare Miasto - kanały - Śródmieście - Górny Czerniaków. Po upadku Powstania dostał się do niewoli. Po wyzwoleniu przebywał we Włoszech i w Anglii, gdzie ukończył szkołę średnią. Do Polski powrócił w 1947, podjął studia w Szkole Wawelberga i Rotwanda. Następnie ukończył Politechnikę Warszawską. Został naukowcem w dziedzinie mechaniki i optymalizacji konstrukcji oraz sterowania maszynami roboczymi. W 1976 roku uzuskał tytuł profesora. Zawodowo związany głównie z Instytutem Podstawowych Problemów Techniki PAN, był m.in. wicedyrektorem ds. naukowych oraz kierownikiem Zakładu Teorii Konstrukcji. Był członkien rad i kolegiów redakcyjnych czasopism „Mechanika i Komputer” (jako redaktor naczelny w okresie 1977–1992), „Modelowanie Inżynierskie”, „Journal of Theoretical and Applied Mechanics”, „Engineering Optimization” i innych. Uzyskał członkostwo m.in. w Europejskiej Akademii Nauk i American Association for the Advancement of Science, a także członkostwo honorowe w Polskim Towarzystwie Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej. W 2010, za wybitne zasługi dla rozwoju budownictwa i gospodarki narodowej, został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[3]. Wyróżniony także m.in. Warszawskim Krzyżem Powstańczym. Odszedł w wieku 91 lat. Cześć jego pamięci.
