Po pierwsze - dzierżawa terenu Umowo na dzierżawę terenu musi być wieloletnia, ze stawką symboliczną. W zamian klub powinien się zobowiązać do różnego rodzaju świadczeń na rzecz miasta w zakresie organizacji i prowadzenia działań sportowych i rekreacyjny na tym terenie. Miasto nie musi niczego w tej materii wymyślać tylko przepisać, zaproponować i przyjąć uchwałę rady miasta analogiczną do dzierżawy terenu dla klubu Legii. Po drugie - budowa stadionu lekkoatletycznego Ogromna inwestycja, którą powinno sfinansować miasto w porozumieniu z Ministerstwem Sportu. Zarządzać nim powinna Skra oczywiście na zasadach, które przyniosą korzyść zarówno inwestorom jak i wpłyną na to, że klub stanie się centralnym miejscem szkolenia lekkoatletycznego i jeszcze kilku innych dyscyplin sportowych. Ten wariant jest idealny, ale ma jeden mankament. Zarówno jedni ( miasto) jak i drudzy ( MS) nie mają pieniędzy. Dodając do tego ogromne napięcia polityczne między tymi dwoma podmiotami nie trudno dojść do wniosku, że w najbliższych latach harmonijna współpraca jest mało prawdopodobna. Lub po drugie - budowa akademickiego centrum sportowego Pozostaje drugi wariant, czyli forma budowy z inwestorem komercyjny, która jest trudna, ale możliwa, w której klub Skra jest jedynym podmiotem mogącym doprowadzić takie przedsięwzięcie do szczęśliwego finału. Być może w trakcie realizacji takiego przedsięwzięcia trzeba będzie jeszcze raz przemyśleć zapisy planu zagospodarowania tego terenu. Istnieje w tym zakresie ileś rozwiązań pośrednich. Jednak pora, aby zarówno miasto jak i klub zaczęły na ten temat konstruktywnie rozmawiać. Przy obu wariantach należy pamiętać, że teren i potencjalna inwestycja powinna oddziaływać na środowisko akademickie. Teren znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie Uniwersytetu Warszawskiego, Politechniki, Akademii Medycznej i SGH. Należy ten potencjał wykorzystać. Po trzecie - szkolenie młodzieży i mistrzów Ostatnia olimpiada nie była sukcesem polskiego sportu. Ministerstwo zapowiada głębokie zmiany zarówno w szkoleniu młodzieży jak i finansowaniu sportu wyczynowego. Wzorem kilku krajów, które odniosły sukces w Rio de Janeiro będą priorytety dla dyscyplin rokujących sukcesy. Nie ulega wątpliwości, że taki system będzie faworyzował lekkoatletykę, ponieważ jest obecnie naszą najsilniejsza dyscypliną. Skupienie wszelkich form uprawiania tej dyscypliny na Skrze musi powodować nakłady państwowe idące właśnie w to miejsce. Wokół takiego miejsca, w kraju, który obecnie ma najlepszą lekkoatletykę w Europie, sponsorzy nie będą przechodzić obojętnie. Jednym słowem jest i będzie koniunktura. Tylko czy decydenci tego czasu nie zmarnują?
