W sześciu antyramach zaprezentowano biogramy ppłk. Łukasza Cieplińskiego ps. „Pług”, mjr. Zygmunta Szendzielarza ps. „Łupaszko” i sanitariuszki z Brygady „Łupaszki”, Danusi Siedzikówny ps. „Inka” oraz Mieczysława Dziemieszkiewicza ps. „Rój”, jednego z najmłodszych żołnierzy walczących w powstaniu antykomunistycznym w Polsce. Przedstawiliśmy dwie postaci Cichociemnych - mjr. Hieronima Dekutowskiego ps. „Zapora” i gen. bryg. Elżbiety Zawackiej „Zo”. Wszystkie te osoby łączyła wspólna idea walki o Polskę suwerenną, której wzorce wywodziły się z europejskiej kultury łacińskiej. Cichociemni byli wyselekcjonowanymi żołnierzami, którzy charakteryzowali się brawurową odwagą, umieli podejmować szybko trudne decyzje. Swoje umiejętności błyskawicznie musieli osiągnąć na Wyspach Brytyjskich w czasie II wojny światowej. Towarzyszyła im absolutna dyskrecja, stąd prawdopodobnie ich nazwa „cichociemni”. Skok z samolotu w ciemność, a potem lądowanie w nieznanym terenie, to był początek ich konspiracyjnej działalności na terenie okupowanej Polski. Niektórzy, np. Elżbieta Zawacka, brali udział m. in. w Powstaniu Warszawskim. Pierwszy zrzut Cichociemnych dokonał się w lutym 1941. Jeden z bohaterów wystawy, Hieronim Dekutowski został zrzucony w rocznicę sowieckiej napaści na Polskę w nocy z 16 na 17 września 1943 r., w ramach operacji „Neon 1”. Część żołnierzy, walczących od początku na terenie okupowanej Polski, nie złożyło broni po zakończeniu walki z hitlerowskimi Niemcami ale kontynuowali ją w obliczu nowego zniewolenia, które nastało wraz z komunistyczną władzą. Żołnierze płacili za swą postawę najwyższą cenę – byli torturowani, skazywani w procesach pokazowych na najwyższe kary. Zaprezentowano przejmujące świadectwo „Pługa” w postaci grypsów do żony i małego synka, które pisał tuż przed śmiercią. O wspaniałej postawie „Inki” zeznawał przed sądem jej przeciwnik – milicjant, ranny w czasie jednej z potyczek z Brygadą „Łupaszki”, opatrywany przez sanitariuszkę. Z biogramów „Zapory”, „Roja” możemy przekonać się o bezkompromisowości i determinacji, która była właściwa ich postawom jako ludzi posiadających wysokie ideały. Jedna z antyram wystawy zawiera sylwetkę generał „Zo”, wielkiej damy polskiego wywiadu, z wykształcenia matematyczki ale i humanistki, kobiety niezwykle odważnej i skromnej. Za swą wyjątkową postawę w czasie wojny a także za życzliwość wobec ludzi w czasie swojego długiego, obejmującego wiek życia otrzymała tytuł „Polki wszech czasów”. Czytelnia Naukowa, ul. Grójecka 77
