W okresie Powstania Warszawskiego przez Zieleniak przeszło blisko 60 tysięcy mieszkańców. Był to największy obóz przejściowy na terenie Warszawy. W czasie funkcjonowania obozu śmierć poniosło około 1000 mieszkańców Ochoty. Oprawcami byli bandyci z brygady SS Rona pod dowództwem płk. Bronisława Kamińskiego. Była to formacja podległa SS powstała w 1941 r. składająca się z Rosjan, w dużej mierze kolaborantów, dezerterów i jeńców radzieckich, którzy zdecydowali się walczyć po stronie Niemców. [middle1] Na Zieleniaku panował straszny głód i brak wody. Najbardziej jednak były męczone kobiety. Z relacji Zofii Piotrowskiej mieszkanki ulicy Grójeckiej „Ronowcy w swoim upodleniu posuwali się tak daleko, że gwałcili kobiety, które dopiero co urodziły dziecko. W ciągu dnia zaciągali kobiety do szkoły przy ul. Grójeckiej 93. Tam je gwałcili i bili, nierzadko zabijali. Wśród nas znalazły się cudzoziemki, Czeszki. Zostały zgwałcone w szkole (…) Ronowcy gwałcili ciągle. Co jakiś czas widziało się przejmujący grozą widok dziewczyny ciągniętej po kamieniach, rozpaczającej i krzyczącej. Bandyci bili ją, szarpali i ciągnęli przez cały plac. Później gwałcili, często po kilku i katowali albo zabijali. (…) Kiedy wieczorami zaczynały się polowania na kobiety, starano się je chronić. Często kładli się na nie młodzi chłopcy po kilku, przykrywając je swoimi ciałami. Niektóre kobiety „charakteryzowały się”, aby uczynić się odrażającymi”. W rocznice zamknięcia obozu, czyli 19 sierpnia Stowarzyszenie Inicjatyw Kobiecych OPP zorganizowało uczczenie ofiar tych potwornych wydarzeń. Pod tablica złożono kwiaty i zapalono znicze. Nie zabrakło kwiatów od Rady i Zarządu Dzielnicy i radnych: Basi Laszczkowskiej i Doroty Stegienki. Ofiary Zieleniaka pozostaną w naszej pamięci. Czytaj również: Zobacz także: Gehenna na Zieleniaku Zobacz także: Powstańczy przewodnik po Ochocie Zobacz także: Szpital Pediatryczny WUM pamięta o bohaterach
